Mijn weg naar herstel: van pijn naar vrijheid
Verschillende klachten
Voordat mijn rug- en zenuwpijn begonnen, had ik al jarenlang verschillende klachten. Op mijn 30ste kreeg ik van de één op andere dag erge slaapproblemen. De slaapproblemen waren heftig en pas na jaren kwam ik erachter dat ik chronisch aan het hyperventileren was. Op mijn 38e kreeg ik een frozen shoulder, op mijn 40ste gedurende 2 jaar lang koliekpijnen in mijn flank en rond mijn 45ste heb ik een paar jaar kaakpijn gehad. De koliekpijn en kaakpijn zijn weer overgegaan, er is geen oorzaak voor gevonden.
Uitgeput
Op mijn 35ste heb ik een relatie van 15 jaar verbroken. Het was een onveilige relatie, waarin ik mijzelf was kwijtgeraakt. Ik zag de relatie als oorzaak van de slaapproblemen. Kort na de scheiding kon ik niet meer werken, ik was volledig uitgeput door de slaapproblemen en de scheiding. Ik krabbelde weer op en ging weer werken. Ik ervaarde druk daar ik een eigen kapsalon had en een hypotheek. Mijn slaappatroon was nog wel wankel in die tijd.
Nieuwe liefde, oude problemen
Op mijn 39ste leerde ik mijn huidige man kennen en het leek allemaal weer goed te gaan. Behalve dat ik nog steeds niet goed sliep, maar verder had ik geen fysieke klachten. We genoten van het leven. Toch raakte ik opnieuw uitgeput. Ook kreeg ik last van koliekpijn in mijn flank, waarvoor geen oorzaak te vinden was. Ik stortte opnieuw in en kon niet meer werken. Ik begreep niet waarom ik deze klachten kreeg, ik was immers toch gelukkig nu? Vanuit de arbeidsongeschiktheidsverzekering was er druk om weer aan het werk te gaan. Wat voelde ik mij onbegrepen, want ik sliep nog amper. Ik besloot om te stoppen met de kapsalon.
Proberen te herstellen
We zijn gaan samenwonen omdat ik geen inkomen meer had en zo had de tijd kreeg om te herstellen. Tijdens het verhuizen was mijn been erg pijnlijk. Aanvankelijk negeerde ik dit, maar al snel was de pijn zo erg dat ik niks meer kon. Het bleek een hernia te zijn. Ik werd geopereerd, maar kwam met nog meer pijn uit de operatie. Na een jaar revalideren ben ik enkele maanden pijnvrij geweest, tot ik weer een hernia kreeg. Uiteindelijk ben ik weer geopereerd. 2 weken na de operatie was er een knak in mijn rug en vanaf die tijd bleef de pijn. In 2018 is er een neurostimulator geplaatst tegen de zenuwpijn, welke niet hielp.
Overleven
Datzelfde jaar kreeg ik de boodschap dat ze niks meer voor mij konden doen. Er was zoveel slijtage, zenuwschade en littekenweefsel, dat de neurochirurg opereren niet meer aandurfde. Ik gebruikte een hoge dosering opiaten, kon niet meer autorijden, fietsen en lag grotendeels plat. Die periode voelde als overleven i.p.v. leven.
Een nieuwe weg
Het moment dat ik te horen kreeg dat ze niets meer voor mij konden doen, was een keerpunt voor mij. De reguliere geneeskunde kon mij niet helpen. Ik moest anders gaan kijken. Ik ben keuzes gaan maken, o.a. dat ik niks meer aan mijn rug liet doen. Thuis vanaf de bank begon ik met studies, gericht op zelfontwikkeling. Doordat ik steeds bewuster werd en meer kennis opdeed, raakte ik ervan overtuigd dat mijn pijn een emotionele oorzaak had. Maar de vraag was; wat lag er dan onder en hoe kwam ik daarbij? Daar had ik geen idee van en dat frustreerde mij.
Emoties en pijn
Toen ik nog midden in de heftige pijn zat, had ik gehoord over iemand die pijnvrij was geworden door met haar onderdrukte emoties aan de slag te gaan. Toen vond ik dat mooi voor haar, maar niet voor mij. Mijn rug was echt bewezen kapot. Blijkbaar was ik er toen nog niet aan toe en geloofde ik de arts die mij vertelde dat mijn rug kapot was.
In 2022 las ik een post op facebook van de Pijn Reset Methode, waarin een oproep werd gedaan aan therapeuten/coaches, er waren nog een paar plekjes vrij voor de training. Daar ben ik ingestapt. Er begonnen kwartjes te vallen. Ik leerde wat pijn precies is en de connectie met het brein. En dat het om onderdrukte emoties gaat.
Mijn emoties begrijpen
Ik kreeg handvatten hoe naar de onbewust onderdrukte emoties te gaan en mijn patronen te onderzoeken. Het grootste stuk wat ik tegenkwam is dat ik mijn hele leven rekening heb gehouden met mijn ouders, met name moeder.
In mijn herinnering hadden mijn ouders best vaak ruzie en als klein meisje was ik bang dat ze zouden gaan scheiden. Ik wilde niet de reden zijn van de scheiding. Ik besloot dat ik mijn vader en moeder geen verdriet/pijn mocht doen. Veel keuzes in mijn leven waren gebaseerd op om hun gelukkig te maken. Het waren niet mijn eigen keuzes.
Lange tijd had ik voor mijn gevoel een normale jeugd gehad. Met de inzichten en kennis van nu, weet ik dat beide ouders emotioneel afwezig waren. En dat ik door mijn moeder op ongezonde wijze beschermd ben opgevoed, waardoor ik onzeker was en pleasend gedrag heb aangeleerd. Ik voelde mij nooit goed genoeg en was loeihard voor mezelf. Ik hield mijn hele leven rekening met een ander behalve met mezelf. Ik onderdrukte mijn eigen emoties.
Minder pijn, wat een vrijheid
Beetje bij beetje kreeg ik minder pijn. Niet snel, het was echt laagje voor laagje afpellen. Inmiddels kan ik zeggen dat zo goed als ik pijnvrij ben. Dit proces heeft een ruim jaar geduurd.
En wat een vrijheid heb ik ervoor teruggekregen, van binnen en van buiten. Ik doe en kan alles weer en heb de afgelopen jaren zoveel gezonde keuzes gemaakt. Mijn leven stroomt meer en meer. En als de pijn eens de kop opsteekt, ben ik niet meer bang en weet wat ik moet doen. Kort na de opleiding van de Pijn Reset Methode heb ik de neurostimulator laten verwijderen. Voor mij een mooie afronding van een proces van 10 jaar heftige pijn. Wel is mijn slaappatroon soms nog wankel, ik vertrouw erop dat ik ook daarin nog tot de kern kom. Ik blijf lerende.
Een nieuw leven
Inmiddels begeleid ik 1 op 1 chronisch pijnpatiënten en organiseer ik (dag)retraites. Afgelopen maart heb ik zelfs een 10-daagse bergtrekking in de Himalaya gedaan. Twee jaar geleden werd ik hiervoor benaderd, maar mijn reactie was toen: dat kan ik niet met mijn rug en zenuwpijn. En nu stond ik er, zonder pijn. De littekens zijn er, maar mijn lichaam is niet meer kapot. Dat gevoel daar op die toppen was fantastisch.
Mijn boodschap aan de gezondheidszorg
Ik zou graag zien dat de reguliere zorg en alternatieve zorg meer gaan samenwerken. Ik geloof dat onder alles wat chronisch is, trauma zit. Dat is niet zweverig of spiritueel, maar onze lichaamswijsheid.
Hennie