Ik geef niet op

Ik geef niet op – ervaringsverhaal

Naast de medisch gevalideerde informatie zullen er in het informatiecentrum van Pijnstad ook ervaringsverhalen van patiënten geplaatst worden, waar anderen informatie, steun en inspiratie uit kunnen halen.

Deze verzameling artikelen is nu nog slechts bedoeld als een beperkt voorbeeld van de richting waarin we ons willen begeven en is daarom zeker nog niet bedoeld als een representatieve verzameling. Het is belangrijk om te benadrukken dat deze artikelen gebaseerd zijn op ervaringsverhalen van patiënten en dat deze verhalen niet de enige voorbeelden zijn van de thematiek waar we ons op richten.

Houd er rekening mee dat deze verzameling artikelen voornamelijk gebaseerd is op toevallige voorbeelden en daarom bij lange na niet volledig is. Het is bedoeld om de ervaring van pijn door patiënten te weergeven en is daarom niet bedoeld als een wetenschappelijke of objectieve analyse.

Hoewel deze verzameling artikelen nuttig kan zijn om een begrip te krijgen van de ervaringen van patiënten, is het belangrijk om te realiseren dat dit slechts een eerste stap is in onze zoektocht naar inzicht en begrip. We zullen ons blijven verdiepen en verbeteren om ons doel te bereiken

Graag wil ik mijn ervaring met pijn en de samenleving delen. Vijftien jaar geleden ben ik bij het UWV medisch onderzocht. Uit het onderzoek bleek dat ik zes uur per dag zittend werk kan doen met een hoofdsteun. Ik was erg blij met die uitslag.

Dossier gesloten
Via Stichting MEE ben ik in het doelgroepregister (banenafspraak) terechtgekomen, wat bedoeld is voor mensen met een beperking. Ik kreeg ondersteuning om werk te zoeken, maar na twee jaar zonder resultaat werd mijn dossier gesloten.

Ook de gemeente besloot na twee jaar mijn dossier te sluiten. Ze zeiden: “Je weet ons te vinden.”

Zelfstandig zijn
Ik heb nergens recht op omdat mijn partner een inkomen heeft. Deze afhankelijkheid is erg vervelend. Daarom krijg ik nog steeds maatschappelijk werk van Stichting MEE, mijn klankbord.

Maar ik geef niet op. Ondertussen werk ik als zelfstandige in een naschoolse opvang en doe ik vrijwilligerswerk bij twee tussenschoolse opvanglocaties (waarvoor ik een zakcentje ontvang). Het werk dat ik nu doe, kan ik goed combineren met mijn andere werkzaamheden en mijn chronische pijn. Ik draag mijn TENS-apparaat zichtbaar om mijn nek. Ik neem rust wanneer nodig en ben open over mijn situatie, zodat iedereen weet waarom ik soms langer moet zitten tijdens het werk.

Babette

Ook je ervaring delen? Klik dan hier

Terug naar alle ervaringsverhalen