Het belang van rust
Wilde haren
Toen ik net de diagnose had gekregen, die mijn leven totaal zou veranderen, was ik me nog lang niet bewust van het belang van rust. Natuurlijk voelde ik wel in mijn lichaam dat ik bij activiteit meer pijn kreeg en wist ik ook wel dat rust waarschijnlijk zou helpen. Maar… ik was daar nog helemaal niet aan toe. Het idee dat ik minder zou kunnen en me moest gaan aanpassen aan wat ik fysiek kon strookte totaal niet met wat ik dacht dat ik allemaal nog kon. In mijn hoofd kon ik nog zo veel meer. Eigenlijk was daar nog helemaal niets veranderd. Ik was jong, fanatiek, had al mijn wilde haren nog. De gedachte om rustiger aan te doen en rust te nemen kwam gewoon niet voor in mijn mentaliteit. Ze zouden me bij wijze van spreken moeten vastbinden voor ik rust zou nemen. Ik vond de hele gedachte van het hebben van een aandoening ook helemaal niet bij mij passen. Dat kon toch gewoon niet? Hoe dan?
Boos op de pijn
Natuurlijk haalde de werkelijkheid me snel in. Omdat ik de rust veel te weinig pakte en mijn activiteiten maar mondjesmaat waren verminderd bereikte ik al snel een dood eind. Ik kon niet meer, ik had zo veel pijn en mijn lijf schreeuwde het uit. Ik werd boos, gefrustreerd, voelde me een slappeling en vooral ook een mislukkeling. Wanneer ik aan mijn lijf dacht voelde ik teleurstelling. Dit rotlijf hield me tegen! Hield me tegen in alles waarvan ik vond dat ik daar gewoon recht op had. Ik moest gewoon kunnen paardrijden, fietsen, hardlopen, lange wandelingen maken en dansen. Maar ik kon het niet meer. Nooit meer? Geen idee. Maar op dat moment voelde het alsof dit nooit meer goed zou komen.
Leren accepteren
Opgeven zit niet in mijn aard maar op dat moment wist ik echt niet meer hoe ik nog verder kon. Mijn omgeving wist het natuurlijk ook niet precies, al kwamen ze wel lief bedoeld met allerlei adviezen. Veel van die adviezen sloegen natuurlijk nergens op maar ik begreep ook wel dat ze me probeerde te helpen. Het grappige is dat wanneer je ‘rockbottom’ zit er ook een soort van berusting komt. Vanuit die berRUSTing kwam er toch ook wel een soort van aha-momentje. Mijn mentale strijd was nog steeds niet over en toch veranderde er iets kleins. Een kleine verandering dat de start was van iets veel groters, alleen wist ik dat toen nog niet. Je kunt ook pas verder groeien en ontwikkelen wanneer je daar klaar voor bent. Maar alles begon te veranderen na dat kleine momentje van rust.
Marijke